Het doel is de weg ernaartoe

Persoonlijke doelstellingen omarmen en faciliteren. Zowel privé als op de werkvloer. Dat is denk ik de basis waar je (bedrijfs)cultuur en verbondenheid in een team mee opbouwt.

Dan moet je ook zelf wel een voorbeeld stellen vind ik. Soms zit je vast in je hoofd. Komt een creatief proces niet op gang. Of zijn er teveel (privé) randzaken die een rol spelen zodat je echt het gevoel hebt geen grip te hebben op de waan van de dag en de prestatiedrang. Dan heb ik een dikke vastloper… balen.. klote… wat dan?

Ironisch genoeg merk ik persoonlijk dat als ik mijn lichaam in beweging krijg dat de gedachtestroom in eerste instantie alleen maar erger wordt. Maar na een tijdje, als de stofjes serotonine, endorfine en dopamine aangemaakt worden komt er verlichting. Het lijkt er zelfs op dat de versterkende werking niet alleen zorgt voor structuur maar zelfs ook voor nieuwe impulsen, vernieuwde ideeën. Wat vervolgens weer een soort geluksgevoel opwekt.

Oké. Het is een beetje geromantiseerd. En het is ook niet zo dat het altijd zo werkt. Maar niets doen werkt zeker niet. Of zelfs averechts. Het maakt dat je in een vicieuze neergaande spiraal terecht komt.

Daarom stel ik me ten doel om te blijven hardlopen. Probeer ik te trainen voor wedstrijdjes. Niet voor de tijd of prestatie, maar voor het persoonlijke doel om ergens naartoe te bewegen en de weg ernaartoe te faciliteren om zowel privé als zakelijk gewin bij te behalen. Rust in m’n hoofd. En daardoor ruimte voor positieve nieuw ideeën.

De shirtjes liggen klaar. Iedereen die ook een sportief doel stelt kan er 1 komen halen.

Behaalde doel: halve marathon Etten-Leur.

Volgende halte: Bruggenloop Rotterdam